Franeker – Vlieland, 10 juni 2023
Nadat we zekerheid hebben gekregen voor de voortstuwing, besluiten we wat we gaan doen. Na een lange bestudering van het weer van meerdere bronnen besluiten we pas zondagmiddag te gaan vertrekken omdat we ’s nachts windstoten in de 6bf kunnen verwachten. In de loop van de zaterdag verbetert de situatie gedurende de nacht en ik besluit (heel democratisch) om toch zaterdag al te gaan.
Op het wad valt het vies tegen. Niets geen 13 tot 15 knopen, maar 18 tot 19 en uitschieters tot 24 knopen, en al helemaal geen goede richting, Veel dichter bij Noord dan bij Oost. Na wat overwegingen: West Noorwegen of zelfs Engeland laten we het anker onder Vlieland vallen en besluiten het maar even aan te zien. Morgen is er (hopelijk) weer een dag.
Ankeren aan de binnenzijde van Vlieland
’s Avonds om een uur of tien zien we de wind uit de richting van 50 a 60 graden komen, terwijl de koers nar Thyboron ca 30 graden is. Geen haalbare kaart dus en het besluit om de ankeren is dus een goede geweest.
Zo 11 juni 2023
Zondagmorgen bestuderen we de weersverwachting en we zien nog steeds 6 Bf in de buien midden op de Noordzee in de nacht en pas maandagmorgen de 12e vertrekken we om half 6 in de morgen vanaf ons ankerplekje.
Ma 12 juni 2023
Dit jaar achtervolgt de pech ons. Zoals gewoonlijk volgen we niet alle boeien van het Zuider Stortemelk maar steken de westergronden over op een plek waar de kaart LAT (=Lowest Astronomical Tide) 2,5 tot 3 meter aangeeft. Bovendien is het ongeveer 2 uur na hoog water en zou er dus nog minstens 1,5 m extra water moeten staan. De waterdiepte verandert in zo’n 20 seconden van 4,5 meter naar 2 meter en we lopen vast. We draaien direct 180 graden om weer los te komen en het diepere water weer te bereiken, maar de sterke stroom drukt ons in zuidwestelijke richting en de diepte wordt steeds minder. Zelfs met de zeilen strak aangetrokken zodat de boot heel scheef hangt en een op volle toeren draaiende motor komen we maar heel slecht voorwaarts. Tot de motor er plotseling mee ophoudt. Dan wordt het toch tijd om hulp te vragen.
De kustwacht regelt een sleepdienst vanuit Terschelling en die trekt ons weer los en brengt ons nr Terschelling. We kijken naar de motor en constateren dat de motor erg heet is geweest en bovendien constateren we dat de koppakking lek is omdat het koelwater onder in de boot staat. Een duiker inspecteert de kiel in het roer maar kan niets onregelmatigs ontdekken.
In overleg met de verzekering en een schade expert worden we naar Harlingen gesleept, terwijl in de buitenhaven onze vrienden van Draaisma de sleep overnemen en ons afmeren in het haventje van onze vroegere winterstalling.
Direct wordt een bedrijf gebeld of ze iets voor ons kunnen betekenen voor wat betreft het vervangen van de koppakking en dat blijkt positief te zijn. Van de verzekering krijg ik te horen dat zelf meehelpen erg op prijs wordt gesteld en dat ik daarvoor mijn uren bij moet houden, want die kan ik declareren, weliswaar voor het schamele uurtarief van €17,50, maar toch.
Dinsdag 13 april
’s Morgens begin ik direct met voorbereidingen. Ter bescherming bedek ik de vloer met karton en de randen worden vastgeplakt met een removable tape. Dan volgt het verwijderen van alle motordelen die noodzakelijk zijn om de cilinderkop te demonteren. Ik zal de onderdelen niet opsommen, maar het zijn er nogal een aantal. Hierna verwijdert iemand van Draaisma de cilinderkop en we zien inderdaad een kapotte koppakking. Helaas zien we ook wat ‘vreetsporen’ in de cilinderwanden. Weer in overleg met de schade expert wordt besloten de hele motor naar het genoemde bedrijf te brengen. Gezamenlijk maken we de motor los en hijsen hem uit de boot. Een korte tijd later is de motor al onderweg.
Woensdag 14 april
Ik houd me bezig met het schoonmaken van de motorruimte en de bilge waar alle koelvloeistof zijn sporen had achtergelaten. Daarna begin ik met de schade die is ontstaan door het trekken van de hulpdienst. Eén kikker is van zijn grondplaat getrokken en van een andere zijn de draadeinden zo’n 45 graden verbogen. Ook is een ankerketting geleider behoorlijk uit zijn verband gerukt en er zit een deuk in de preekstoel.
De ankerketting geleider wordt bij Draaisma weer hersteld en ikzelf neem het langdurige polijstwerk voor mijn rekening. Het bakboord teak stophout is volledig naar de barrebiesjes en kan weg.
Van de mannen van Draaisma hoor ik dat de cilinderkop moet worden gevlakt, maar de rest van de motor is binnen de toleranties. De cilinders zijn inmiddels gehoond. (De bewerking “honen” is het maken van kleine gelijkmatige krasjes in de cilinderwand met behulp van een hoonruimer of hoonballetjes. Deze methode zorgt ervoor dat de motorolie in de gemaakte krasjes kan blijven hangen en zo de cilinderwand afdicht van de verbrandingsgassen.)
Het bedrijf bestelt de noodzakelijk spullen om de motor weer in elkaar te kunnen zetten. De verwachting is dat midden volgende week de reparatie gereed is.
