Makkum – Vlieland, 7 juni 2023, 27 zm
Na wat noodzakelijkheden op dinsdag en woensdagmorgen vertrekken we om kwart voor twaalf. Na Kornwerderzand varen we op de motor naar de Pollendam en vandaar zeilen we het hele rak naar Vlieland. We gaan niet door, want Hilda moet altijd een beetje wennen en vind ’s nachts varen allesbehalve een plezier.
Er is ruimte en we parkeren de boot in C26 en daar ervaren we het eerste probleem. Als we de keerkoppeling in zijn achteruit zetten en even een dot gas geven klinkt een tamelijk harde knal maar we gaan wel achteruit. Als we daarna weer vooruit gaan en opnieuw achteruit slaan horen we weer hetzelfde. Ook ’s avonds aan de steiger kunnen we het simuleren.
Het zit ons niet lekker, maar terug gaan is nog geen optie. De weerberichten maken ons niet vrolijk, want de Noordenwind is eigenlijk al een beetje Noordoost en gaat verder draaien. We kijken morgen wel verder.
Vlieland – Noordzee – Harlingen, 8 juni 2023, 26 zm
We besluiten wel om te vertrekken en ik heb in mijn achterhoofd om naar Lauwersoog te gaan als het probleem blijft. Ook de weerberichten geven aanleiding om deze stop maar te gaan maken, want er is behoorlijk veel wind in de vlagen en het wordt heel hoog zeilen als het niet kruisen wordt.
Retour!
Om ca 5:30 varen we de haven uit en met de laatste rest uitgaande stroom zeilen we met vol tuig de kortste weg naar de Noordzee. Helaas, op een zeker moment stuurt de autopilot de boot in een vreemde richting. Op het elektronisch kompas zien we een sterk afwijkende waarde, 310 graden, terwijl we bijna Noord voorliggen. Een snelle check leert me dat het instrument, evenals in 2018, zichzelf in ‘slave mode’ heeft gezet. Het instrument ‘ziet’ dus geen Fluxgate Compass transducer meer. Dan is het besluit snel genomen: Omkeren!
Bij de ingang van de Vliesloot besluiten we naar Harlingen door te varen, inmiddels hebben we de stroom mee. Op Vlieland hebben we niets meer te zoeken en als we iets nodig hebben voor een reparatie is Vlieland de verkeerde spot.
Voor de technisch geïnteresseerden!
In de zuiderhaven van Harlingen controleer ik alle functies van het kompas instrument, maar daarmee is niets aan de hand. De aansluitingen zijn niet gecorrodeerd en ze klemmen ook goed. Ook de ohmse waarden van de Fluxgate Compass transducer, waar in 2018 iets mee aan de hand was, zijn correct.
Na het aansluiten is het instrument weer een ‘Master’, maar wat er op het display staat klopt niet. De zgn heading alignment, ofwel de correctie voor de hoek die de Fluxgate transduser maakt met de scheepslijn is kompleet fout. Nadat ik deze waarde heb gecorrigeerd met behulp van de waarde van de Fast Heading Sensor werkt alles weer. Maar hadden we zoiets ook niet in 2018 meegemaakt? Toen was het na een paar dagen weer raak.
Deze keer besluit ik om een andere aanpak te volgen. Sinds 2019 hebben we een nieuwe reserve Fluxgate Compass transducer bij ons en die gaan we nu toepassen. De bestaande transducer wordt los genomen van het kompas instrument. Hierna komt het instrument automatisch weer in ‘Slave’ mode. De nieuwe transducer sluit ik rechtstreeks aan op de autopilot stuurunit, waarmee dit apparaat ‘Master’ wordt en niet langer afhankelijk is van het kompas instrument. Als ‘Master’ stuurt de autopilot stuurunit de kompas waarden het netwerk op, die vervolgens door de ‘Slave’ worden opgepikt. Door deze wijziging is de bron voor de kompas waarden vernieuwd, maar aan de buitenkant is eigenlijk niets veranderd.
Boot liften!
Na een tweetal experimenten in de zuiderhaven horen we nog steeds de knallen tijdens het ‘achteruitslaan’, alleen iets zachter. We gaan morgen naar onze voormalige winterberging om daar de boot uit het water te tillen en de schroef te inspecteren. Ik kan niets meer bedenken, terwijl telefoontjes met de twee leveranciers van motor en schroef ook niets opleveren. De Autoprop heeft voor de bladen geen aanslag, dus dat kan het niet zijn. Wel bedenk ik een theorie dat er een touw of zoiets rond de schacht van de schroef zou kunnen zitten.
Harlingen – Franeker, 9 juni 2023, 5 zm
Onderweg van Harlingen naar Franeker horen we de klappen niet meer terug. Toch wil ik zekerheid c.q. een oorzaak. In Franeker wordt de boot onmiddellijk uit het water gehesen. Geen speling of wat dan ook. De vooruit en achteruit koppeling zijn dusdanig goed dat ik, met de nodige moeite, zelfs de motor met de schroefbladen rond kan tornen.
Maar dan valt me iets op. Eén van de bladen heeft een ‘gepoetste’ ronding en ook langs de kant van het blad is het mooier glad en glimmend dan de andere twee bladen. Dan wordt mijn theorie van ‘iets rond de schacht van de schroef’ dat afwikkelt tijdens terugslaan en tegen de romp slaat wel erg geloofwaardig en daar gaan we van uit. We zijn gerust gesteld.
Nu is het wachten op de Oostenwind die er aan staat te komen.
